Filmreportage Fokkersdag Slowaakse speciaalclub 2019
Impressie de 45ste scheckenclub Vergleichschau
Door Jan Benninga
Als de ‘Schecken Vergleigschau Schau’ ook maar enigszins in de buurt van Nederland is probeer ik daar heen te gaan. Deze keer was het in Rheinberg, in het tweede weekend van oktober. Dichter bij kan eigenlijk niet. Zoveel ‘Schecken’ bij elkaar het blijft een uniek fenomeen. De tentoonstellingshallen in Rheinberg zijn uitermate geschikt voor een tentoonstelling als deze. Zo op het oog trok de show weinig niet fokkende belangstellenden. De show was zeer ruim van opzet en de aanwezigheid van daglicht maakte dat alles goed te zien was, ook al was alles twee hoog getopt. Op zaterdag vond ik het erg rustig, wat als positieve bijkomstigheid had, dat ik alles rustig kon bekijken.
Deutsche Riesen Schecken of te wel Groot Lotharingers
Een flink aantal waren er aangemeld, daarbij wel enige ontbrekende collecties. Om voor een collectiebeoordeling in aanmerking te komen, dienen acht dieren per fokker ingezonden te worden. In aanmerking genomen dat alleen jonge dieren ingezonden mochten worden, vond ik de gewichten over het algemeen wel ok, met uitschieters van boven de acht kilo. Ik zag veel zwart gekleurde dieren met lichte oogkleur, wat echt een euvel is in Duitsland. Verder zag ik heel veel dieren met slappe oortoppen dan wel wijde oorstand. Daarnaast natuurlijk de elleboog vlekken, weggewerkte kettingpunten en toch ook dieren met SNOT. Zowel de winnende ram als de winnende voedster van de hele show waren Groot lotharingers. De winnende zwarte ram was een bijzonder fraai dier in alle onderdelen. Helaas was hij helemaal ondergezeken door zijn buren. De winnende voedster was een bruin gekleurd dier. Ook hier viel, zo voor de kooi, weinig op aan te merken. Bekende namen van Duitse fokkers ontbraken.
Klein Schecken of te wel Klein Lotharingers
Zoals vanouds veel prachtig getekende dieren met op het oog beste pelzen. Ik zag veel dieren van iets meer dan 3 kg met een hoge beoordeling voor type en bouw. De winnende zwarte ram was wel 3,5 kg en toonde wat lang. Bruin en blauw waren in behoorlijke mate vertegenwoordigd. Konijn grijs is helaas niet meer in Duitsland erkend en madagascar/isabella komt niet voor. Het was gewoon genieten van zoveel fraais. Ook hier ontbraken bekende namen van fokkers.
Dwerg Schecken of te wel Lotharinger Dwerg
Een mooie klas Lotharinger dwergen met naast zwart, blauw en bruin dieren in madagascar en driekleur. In deze laatst genoemde categorie had onze voorzitter Anne Meinema de op 1 na beste collectie en de beste ram, voorwaar een prestatie om trots op te zijn, gezien de zware concurrentie. Wat mij opviel waren beste type dieren in alle kleurslagen, behoudens de achterhanden. Deze waren leken mooi rond maar tevens veelal geknepen of vlak. Qua tekening heb ik wel eens betere dieren op deze show gezien, maar even goed nog veel dieren met een zeer acceptabele tekening. De kleur madagascar oogde wat donker in de aal (wat veel waas).
Al met al was het een leuke show om te bezoeken! Met ondanks dat het rustig was, veel gezelligheid.
Nederlandse Rijnlander- Ekster en Japannerclub dag op 17 Aug. 2019 te Laren.
Op deze clubdag van onze collega speciaalclub waren de leden van de Lotharingerclub weeruitgenodigd om dieren in te zenden. Hier werd in behoorlijke mate gehoor aan gegeven al moet daar bij vermeld worden dat de inzenders vooral uit het oosten van het land kwamen, wat natuurlijk geen probleem is. Ingezonden waren 62 groot Lotharingers, 22 Klein Lotharingers en 18 Lotharinger dwergen. In de Europese klasse waren totaal 12 dieren van onze rassen ingezonden. De ambiance op deze dag is totaal anders als in Tiel, maar het heeft wat. Eerst hielden twee speciaalclubs hun jaarvergadering, daarna begon de keuring. De weergoden waren ons goed gezind, 20 graten en regenachtig.
Prijswinnaars van de Lotharingerclub:
Eerste: Groot Lotharinger voedster oud zwart van J. Hendriksen
Tweede; Groot Lotharinger voedster jong madagascar van J. Hendriksen
Eerste: Klein Lotharinger voedster jong konijngrijs van G. Vos
Tweede: Klein Lotharinger voedster jong van G. Hierink
Eerste: Lotharinger dwerg man jong driekleur van A. Meinema
Tweede: Lotharinger dwerg voedster jong driekleur van A. Meinema
Opvallend was de relatief grote klasse madagascar Groot Lotharingers, liefst negen dieren, die gemiddeld hoog werden gewaardeerd. Verder het feit dat de fraaiste Klein Lotharinger konijngrijs was. Resumerend: een geslaagde dag, veel dieren in de verharing.
Catalogus-16-8-2019 Fokkersdag 2019 Laren
Uitslagen en commentaar tekeningrassen show februari 2019
Totaal ingezonden 271 nummers, wat een aantal is in de lijn van de laatste jaren.
Deze show gold als tweede clubshow, wat niet echt een grote stimulans bleek, gezien de ingezonden dieren van de Lotharinger rassen.
Groot Lotharingers Nederlands 16 nummers is tegenvallend
Klein lotharingers Nederlands 21 nummers is tegenvallend
Lotharinger dwerg Nederlands 11 nummers is ook tegenvallend.
Europese klasse totaal 15 nummers van onze rassen
Winnaars
Groot lotharinger J. Peeters met zwarte ram jong met U, 3e van geheel
Klein lotharinger J. Hooge, zwart ram oud met U, 2e van geheel
Lotharinger dwerg, H. Philipse, zwart ram jong met F 96,5 pnt.
Winnaar van het geheel werd een driekleur Papillon.
Commentaar: Zo op het oog leken mij de Groot Lotharingers zeer zwaar gekeurd. Het was weer een zeer gezellige geslaagde dag.
Verslag Europashow Herning
Door Jan Benninga
Op de vorige Europashow in Metz waren wij ook van de partij en besloten toen dat we in Herning weer van de partij wilden zijn. Maar…. Dan moeten je dieren drie jaar later wel van een acceptabel niveau zijn. Voor fokkers met zo’n 20 fokvoedster is dat eenvoudiger dan voor fokkers die 6 zwarte Lotharinger fokvoedsters hebben. Maar het lot was mij gunstig gezind, tenminste wat betreft voedsters. Rammen fokte ik wel maar daar had ik pech mee of ze waren jong. De intentie was een collectie van 4 dieren te brengen en daar hoort minimaal 1 ram eigen fok bij te zitten. Gelukkig ontwikkelde 1 ram van april zich prima al was het niet mijn favoriet, hij ging toch mee.
Dinsdag november was de grote dag aangebroken en vertrokken wij om half drie in de nacht. Wij hadden er weer voor gekozen om met eigen vervoer (dieren in aanhanger) te gaan en zelf in te kooien. Onderweg in Duitsland kwamen we volgens verwachting veel ‘Bouwstellen’ tegen en arriveerden om kwart voor vier. De ontvangst was prima, de bewijzering dik in orde en we konden snel inkooien. Alles was ruim opgezet met één rij op twee rijen getopt. Ieder diergroep had een aparte hal. De dieren werden vervolgens van natje en droogje voorzien en we konden naar ons hotel in Ikast zo’n 20 km van Herning. Het grote wachten kon beginnen. Je haalt je dan van alles in je hoofd zo van heb ik ze wel goed ingekooid etc.. We vermaakten ons met sight seeing prima, maar kwamen natuurlijk maar voor één doel de show!
Vrijdag 8 nov. zou de show om 11.00 uur openen en wij sloten ons ruim van te voren aan bij de grote menigte die toen al stond te wachten. En om klokslag 11.00 uur was het zover en ging de menigte uiterst rustig en snel naar binnen wat vooral kwam om dat degenen met een doorloop kaart een polsbandje hadden. Toen snel naar onze dieren, zowel Gerard Vos met zijn konijn grijze klein Lotharinger als ik zelf bij de groot Lotharingers hadden 382 pnt. wat gemiddeld 951/2 is en tot tevredenheid stemde. Opmerkelijk was de aanmerking bij één van mijn dieren ‘zijde tekening ongelijk’. Deze opmerking heb ik nog nooit bij mijn dieren gehad, omdat volledige symmetrie eigenlijk nooit voorkomt, zelfs niet bij U dieren, maar enfin, er werd dus stevig gezocht naar tekortkomingen. Een andere opmerking die ik nog steeds niet helemaal kan thuisbrengen was ‘Unreinische Olyven’ bij twee van mijn dieren.
151 Groot Lotharingers (Riesen Schecken) hadden de weg naar Herning gevonden, waarvan acht uit Nederland. De kwaliteit van de zwarte groot lotharingers was prima met maar een paar mindere dieren. Zowel de Europameister als de Europees kampioenen ram en voedster) kwamen uit Duitsland. Bij Groot lotharinger blauw slecht enkele dieren die mij bevielen. In de klasse bruin zaten meerdere prima dieren. Ook hier kwamen de kampioenen uit Duitsland. Pelsen waren moeilijk voor de kooi te beoordelen maar ze leken mij ok. De tijd van lange stugge pelsen is denk ik voorbij. Relatief veel dieren hadden 19 punten voor pels. De zwaarste dieren gingen richting 8 kg, vergelijkbaar met wat we in Nederland zien.
98 Klein lotharingers gaven acte de presence. De Klein lotharingers heten in de Europese standaard Tsjechische Schecken en wegen tussen de en 4 kg voor de 10 punten. De meeste dieren wogen tussen de 3,3 en 3,6 kg. Er zaten vele ‘plaatjes’ tussen, vaak met beste pelsen. De kleuren waren zwart, blauw, bruin en …………….konijn grijs met twee collecties. Konijn grijs is in Duitsland niet meer erkend en dat is een aderlating voor de Europa show. Opvallend was dat de Europese kampioen bij de groot en klein Lotharinger van dezelfde fokker was. Een unieke prestatie.
De Lotharinger dwergen, 82 stuks, zaten in de tweede konijnenhal, waar het licht wat slechter was dan in de eerste hal. Er zaten meerdere fraaie dieren tussen waarbij het onderscheid per fokker opvallend was. De vertegenwoordigde kleuren waren zwart, blauw, bruin, driekleur en madagascar. Vier dieren kwamen uit Nederland en acht waren er van leden van de Lotharingerclub.
Tja, na drie dagen show kwam er een einde aan ons uitje. Het uitkooien ging zeer vlot en om 14.00 reden we weer op de snelweg richting Nederland waar we om 1 uur s’nachts arriveerden. We kijken met zeer veel plezier terug op deze belevenis. Over drie jaar is de Europashow in Oostenrijk, nabij Wenen, het plannen maken kan beginnen.
| Naam | Ras | Punten |
| G.Kroes | Zwarte Wener | 386,5 |
| T. Oomen | Blauwe Wener | 386 |
| H. van Weelden | klein zilver | 386 |
| E. Apperlo | Dwerg Voskonijn | 385 |
| W. Weinreder | kleurdwerg | 383 |
| W. van der Zalm | Hollander | 382,5 |
| B. en M. Apperlo I | Rex | 382,5 |
| J. Benninga | Groot Lotharinger | 382 |
| G. van Westerveld | Blauw grauwe Wener | 382 |
| G. Vos | Klein lotharinger | 382 |
| B. en M. Apperlo II | Rex | 382 |
| G. van Westerveld | Blauw grauwe Wener | 381,5 |
| P. de Bruijn | Leeuwenkop | 381,5 |
| M. Karnebeek | Vlaamse reus | 381 |
| A. Lanting | klein zilver | 380,5 |
| B. en M. Apperlo III | Rex | 380,5 |
| A. Molenkamp | Klein Chincilla | 380 |
| J. B. van Oene | Californian | 377,5 |
| J. B. van Oene | Californian | 376,5 |
| A. Meinema | Lotharinger dwerg | 376 |
| D. Boers | kleurdwerg | 376 |
| H. Heuver | Groot Lotharinger | 375 |
Show Laren 2018 korte impressie
Groot lotharinger 45 dieren, waarvan 35 zwarte, 6 blauwe en 4 madagascar
Klein lotharinger 19 dieren waarvan 10 zwarte, 2 blauwe, 2 madagascar, 5 isabella
Lotharinger dwerg 18 dieren, waarvan 3 zwarte, 2 blauwe, 1 driekleur
Mooiste groot lotharinger jonge voedster van A.J. Keppels
Mooiste klein Lotharinger jonge zwarte ram van G. Hierink
Mooiste Lotharinger Dwerg jonge voedster van G. Grooten
Europese klasse dieren met als winnaar jonge driekleur Lotharinger Dwerg ram van A. Meinema
Op 2 augustus is overleden Rob van Nederpelt uit Merksplas ( Belgie) op een leeftijd van 62 jaar.
Hij is een aantal jaren lid geweest van de lotharingerclub. Hij is op 11 augustus gecremeerd.
Op zaterdag 9 juni 2018 is onze fokkesdag. Voorafgaand aan de keuring is van 09.00-10.00 onze
jaarvergadering. Dit door het wegvallen van de Championshow in januari waar op zaterdag onze
jaarvergadering was.
Afscheidscadeau Jan en Harco
Tijdens de jaarvergadering werden Jan en ik verrast met een mooi bedankkado : een weekendje in
een hotel tijdens de Uberregionale Scheckenclubvergleichsschau in Wallrod Duitsland.
Vrijdag middag 13 oktober, iets later dan gepland, vertrokken mijn vrouw en ik vol goede zin en
natuurlijk met lege kist.
Aangekomen bij het hotel stonden Jan en Ivonne al op ons te wachten en na samen nog iets
gedronken te hebben gingen we op tijd naar bed, want we wilden natuurlijk de volgende dag vroeg
op de show aanwezig zijn.
Na een goed ontbijt vertrokken Jan en ik richting show. De dames gingen lekker samen shoppen en
cultuursnuiven in Koblenz.
De show was al in volle gang toen wij daar aankwamen en wij gingen snel naar binnen om de 1300
dieren te bekijken.
Natuurlijk hebben we met veel fokkers , ook uit Nederland staan praten over de kwaliteit van de
dieren en de daarbij behorende predicaten.
Onze voorzitter Anne Meinema had zelf ook 8 dieren ingestuurd met mooie resultaten.
Er zaten vele mooi dieren en volgens mij zijn de pelzen erop voor uit gegaan. We hebben er vele
fraaie korte volle pelzen kunnen bewonderen, persoonlijk vond ik dat er wel vrij hoge punten
gegeven werden tov Nederland.
Al vrij snel zag ik een mooi jong bruin dwerglotharinger die ik niet kon laten zitten en was ik eigenaar
van prachtrammetje.
Ook de innerlijke mens werd niet vergeten en catering was goed voor elkaar. Pas toen de benen
echt moe werden gingen we weer richting hotel om daar samen met de dames te eten.
S avonds werd alles door ons natuurlijk nog eens uitgebreid doorgepraat en nabeschouwd.
Ook de volgende dag pakten we de gesprekken weer op en na een uitgebreid ontbijt zijn we –met
nieuwe aanwinst – huiswaarts gereden.
Het was een prachtig weekend, waarvoor bedankt!
De nieuwe aanwinst van Harco
Stalbezoek bij Simke Zijlstra in Anjum simak@knid.nl
De voornaam Simke komt je niet vaak tegen behalve als je door de catalogussen bladert en op zoek gaat naar prijswinnaars bij de Klein Lotharingers. Zo is het in Dokkum/Holwerd en op de Waterpoortshow dit jaar alweer raak. Daarnaast is het ook regelmatig prijs op de Tekeningdierendag en de Lotharingerdag.
Achter de naam “Simke Zijlstra” gaat een gedreven fokker schuil die nu al 25 jaar Klein Lotharinger fokt. Beroepsmatig actief in de teelt en kweek van aardappelrassen is het dus ook niet verwonderl
ijk dat Simke over het doorzettingsvermogen en selectieoog beschikt om een stam van hoogwaardige Klein Lotharingers te bouwen.
Niet alleen in het prijzenoverzicht maar ook geografisch gaat er weinig boven Simke Zijlstra. De woonplaats Anjum is namelijk een van de noordelijkst gelegen dorpen van ons land en zijn konijnenstal heeft Simke ondergebracht in het buitendijks gebied.
Zo vlak bij het zoute water doet Myxomatose regelmatig van zich spreken. Elk konijnenhok is daarom voorzien van horrengaas om de vliegen, de dragers van de ziekte, buiten te sluiten.
De contacten en vriendschappen met de collega fokkers in de regio en in “den lande” worden als waardevol onderdeel gezien van de hobby. De regelmatige hokbezoeken en de uitruil van dieren maken duidelijk dat afstand geen belemmering vormt voor de hobby en samenwerking met andere fokkers belangrijk is om de kwaliteit hoog te houden.
Deze ram heeft in Harkema op de rammenshow een U gehaald.
Voor eenieder die verbetering zoekt voor zijn blauwe of zwarte Klein Lotharingers is een bezoek aan deze gedreven fokker, in een prachtige Waddenkustgebied, een aanrader.
Stalbezoek bij Bert Oelen in Schuinesloot oelen6601@gmail.com
Sinds 2013 is Bert lid van de Lotharingerclub als actief fokker van Klein Lotharinger Zwart. Daarnaast zijn in 2016 de eerste Lotharingerdwergen in de stal gekomen.
Actief met de konijnenhobby bezig zijn is een mooie tegenhanger van de drukke werkzaamheden bij de gemeente en biedt, naast het plezier in de eigen stal, ook veel contacten met collega fokkers op.
Met 2 rassen in de stal vraagt dat een streng en gericht fokbeleid. Bewuste lijnenteelt en selectie op latere leeftijd, zijn hierbij de pijlers waarop Bert zijn fokbeleid heeft gebouwd. Een zeer fraaie korte en volle pels is dan ook een kenmerk van zijn stam Klein Lotharingers. Bij de Lotharingerdwergen gaat op dit moment vooral de fokaandacht uit naar de schone koptekeningen en verbetering van de achterhanden.
Dat deze gerichte aanpak ook een goede weg naar showsucces is, blijkt wel uit het behaalde resultaat op de Vechtdalshow in Hardenberg gehouden op 12, 13 en 14 oktober 2017, waar het Kampioensdier werd geshowd in de vorm van een jonge Klein Lotharinger ram met 96 punten .
De Vechtdalshow wordt georganiseerd door de SKTV (stichting kleindieren tentoonstelling Vechtdal) een samenwerking tussen OKPV Ommen en Pels en Pluim Hardenberg. Het betreft een open tentoonstelling.
Vanuit de vereniging Pels en Pluim Hardenberg gaat Bert regelmatig met andere clubleden op bezoek bij de shows in de regio. Zowel konijnen- als kippenuitjes zitten hierbij, waardoor de kleindierhouderij in volle breedte wordt beleefd. Om gezamenlijk de eigen en andere regionale shows goed te laten verlopen, is actief samenwerken en helpen het motto. Showbezoek is ook een belangrijk onderdeel van de hobby beleving. Speciaalclubshows , met veel tekeningdieren, en de kortdurende shows hebben de voorkeur maar ook de Noordshow in Assen staat geagendeerd.
Bert geeft als tip aan alle fokkers om je aan te melden als schrijver of voorbrenger wanneer je iets wilt leren over het ras. Je moet dan wel voorbereid zijn op een intensieve dag maar je kunt er ook ontzettend veel van opsteken.
Actief in de hobby op velerlei manieren!
Fokkersdag Ned. Rijnlander, Japanner en Eksterclub op 12 augustus jl
Door Jan Benninga
Op deze dag waren de lotharingers en hun bazen te gast bij de Ned. Rijnlander, Japanner en Eksterclub. Dus togen wij in alle vroegte richting Laren naar de manege, ook bekend van de landelijke jeugdshow. Onze verwachtingen wat betreft de aantallen lotharingers waren niet bepaald hooggespannen. De werkelijke aantallen dieren overtroffen verre deze verwachtingen. 69 GrootLoth., 19 klein loth. en 16 loth. dwergen Nederlandse klasse + 15 dieren Europese klasse, het is niet niks. Logischerwijs waren de meeste dieren afkomstig uit de regio, maar ook onze Duitse fokkersvrienden waren present. De dag verliep zeer gemoedelijk en gezellig, hoewel we qua ketering toch beter gewend zijn in Tiel.
Prijswinnaars:
Groot loth. Gerrit Martens met jonge bruine ram van de maand Februari (een dier waar de klasse van afdroop met vooral ook een fantastische kleur, naast natuurlijk dito tekening.
Klein lotharinger Tonny Assinck met isabella ram van januari die vooral uitblonk in type en bouw, naast natuurlijk de overige eigenschappen
lotharinger dwerg Henk Grievink met jonge zwarte ram van februari, een dier waar niet veel meer aan mankeerde.
De Europese klasse werd gewonnen door de Madagascar Lotharinger dwerg van Wolfgang Knuth, een diertje met beste kleur en heldere tekeningsbeelden waaronder twee elleboogvlekjes (maar dat mag).
Persoonlijk vond ik het jammer dat de HEP keuring bij de lotharingers niet openbaar was. Alleen de winnaars werden naar voren gehaald.
Uitslagen:
Fokkersdag Rijnlander-Eksterkonijn en Japannerclub, 12 Augustus te Laren(G)
Groot lotharinger:
A.J. Keppels: 1×93, 2×0, 1×95, 2×92.5.
T. Dondertman: 1×0., 1×94, 1×93, 1×0.
J. Benninga: 2×92.5, 1×95.
H. Heuver: 1×93, 1×92.5, 1×92, 2×95, 1×93.5, 1×91, 1×92, 2×94, 1×93.5, 4×93, 1×92.5, 2×92, 1×91.5
H.G. Eshuis: 1×94, 1×90.5, 1×94.5, 2×94.5, 1×94, 1×93.5.
A. Boers: 1×91.5, 1×92.5, 2×92, 1×91.5, 1×95, 1×94, 3×93, 1×92.5, 2×0.
E. Scharpert: 1×92, 1×95, 1×95. H.C. van Ommen: 1×94, 2×93.5, 1×94.5, 1×90.5.
Comb. Beter Laat Dan Nooit: 1×96, 1×95, 2×94, 2×93.5, 1×92.5, 1×92.
Klein Lotharinger:
- Vos: 1×94.5, 1×94, 1×93.5.
B. Oelen: 1×95.5, 1×95.
H. Nijland: 2×93.5, 1×93, 1×92.5.
G. Hierink: 1×0.
H.C. van Ommen: 2xabs.
L. van Zalk: 1×94.5, 2×93.
A.J.M. Assinck: 1×95.5, 2×95, 2×94.5.
Lotharinger Dwerg:
H. Grievink: 1×96, 1×95.
G.E.A. Grooten: 1×95, 2×93.5, 1×93.
A. Meinema: 1×96, 1×94.5, 1×93.
G. Mulder: 1×95, 3×94, 1×93.
H. Höfflich: 1×95.5, 1xabs.
Europese klasse:
H.C. van Ommen: 1xabs.
Comb. Beter Laat Dan Nooit: 1×93.5.
H. Grievink: 1×94.5, 1×94, 1×92.5, 1xabs.
W. Knut: 1×96.6, 1×96, 1×94.5, 1×94.
A. Meinema: 3×94, 2×93.5.
De American Checkered Giant
Door Jan Benninga
Het is in dit geval niet in het kader van ‘Wie veel reist kan veel verhalen’ maar Jaren geleden kreeg ik bezoek van een Engelse keurmeester met in haar gevolg een drietal Amerikanen, waaronder de keurmeester Bob D. Whitman, schrijver van het standaard werk ‘Domestic rabbits & their histories, breeds over the world’ (2004). En ja liefhebbers onder elkaar en er ontspint zich al snel een geanimeerd gesprek. Volgens Bob lijkt onze Groot lotharinger totaal niet op de American Checkered Giant. Zelf zal ik waarschijnlijk nooit in Amerika komen, maar ik ben altijd geïnteresseerd in hoe de liefhebberij elders beleefd wordt. Door de hedendaagse computer mogelijkheden kun je daarnaast heel makkelijk informatie vergaren. Zo kreeg ik een idee om hier wat over op de Lotharingerclub site te zetten.
Het zal niemand verbazen dat de liefhebberij in Amerika veel groter wordt aangepakt, dat om dieren te showen er enorme afstanden worden afgelegd en anders wordt beleefd dan in Nederland. De drie Amerikanen die mij bezochten hadden allen 400 of meer hokken of eigenlijk is ‘Kooien ‘ een betere benaming. Ze hielden ook allemaal meerdere rassen, ik denk ook uit commercieel oogpunt. Watergeven en voeren was bij hen volledig geautomatiseerd, evenals de mestafvoer. De dieren worden gehouden in kooien van gegalvaniseerd metaal.
De eerste lotharingers zijn rond 1919 per schip vanuit Duitsland naar Amerika gebracht. Vanuit deze dieren is de Checkered Giant ontstaan (foto 1). Omsteeks dezelfde tijd is de Amirikaanse Checkered Giant Club opgericht. Over schoonheid valt niet te twisten, maar het is een bevestiging van de ‘Evolutie theorie van Darwin’, onvoorstelbaar wat via selectie is bereikt, vanuit het zelfde basis materiaal. Het type lijkt meer op dat van een Belgische haas, de koptekening is strak en de zijdetekening bestaat uit twee grote vlekken. Het gewicht is minimaal 5,5 kg voor rammen en 6 kg voor voedsters en er is geen maximum. Er zijn twee kleuren erkend; zwart en blauw. Afgezien van de zijdetekening, worden koptekening en aalstreep eender gewenst als in Nederland.
Bij het keuren is de volgende punten verdeling van toepassing:
- General type: 41 Body 25
Head 8
Ears 4
Feet and legs 4
- Fur (pels) 7
- Colour 7
- Markings (tekening) Side 12
Markings (?) 8
Spine (aal) 4
Ears 4
Butterfly 4
Eye circles 4
Cheek 2
Spots
Leg
- Condition 7
Totaal te vergeven 100 pnt.
Het koppelen van punten aan de verschillende subcategorieën werkt een objectieve keuring in de hand, even los van of de verhoudingen met onze beleving overeenkomen. Persoonlijk zou ik hierover binnen onze club wel een onderzoekje willen doen.
Het keuren op tentoonstellingen gebeurt op een andere wijze als in Nederland. Dieren worden in speciale kleine keurkooien geplaatst. Ze worden wel één voor één gekeurd. De keurtafel is lang voor onze begrippen, de dieren worden ook wat betreft het lopen beoordeeld (video 1 en 2).
Foto 1 – American Checkered Giant op de keurtafel, let op het type met een enorme lichaamslengte en de bouw, de stelling en op de beeltenis op de kooien. Dit dier gooide hoge ogen. Het dier is mooi geconditioneerd. Op de achtergrond de keurkooien die veel kleiner zijn dan de tentoonstellingskooien.
Foto 2 – American Checkered Giants op tentoonstelling, fokker Lerry (Buck) Hawk (Michigan ); Let op: driehoog getopt; de kooien lijken vrij klein.
Foto 3; Opstelling voor keuring; let op de strakke aalstreep; de dieren worden uit de kooi gelaten en lopen dan direct op de keurtafel.
Voor het bekijken van de volgende You Tube filmpje doe contr click.
https://www.youtube.com/watch?v=K42cIY8dTyY
https://www.youtube.com/watch?v=rGYWSNPVjW0
https://www.youtube.com/watch?v=SuVprVFsVBA
1-9-2016; Bonne v.d. Wal heeft aangegeven gestopt te zijn als keurmeester, daarom
is hij ook niet langer clubkeurmeester van de Lotharingerclub. Over de verdiensten van
Bonne voor de club zal ik niet te veel uitweiden, maar die zijn ook als clubkeurmeester
groot geweest. wij hopen Bonne nog vaak te ontmoeten.
Jan Benninga
1-9-2016; Medio augustus is er een RHD2 entplicht gekomen voor het tentoonstellen van konijnen.
Dit zal voor ons de nodige gevolgen hebben. Één ding is duidelijk; we zijn ineens erg afhankelijk van dierenartsen geworden.
Impressie van de Europashow in Metz 13 t.m. 15 november 2015
Door Jan Benninga
Dinsdag 10 november stond in het rood in onze agenda. Dat was de dag van het inkooien op de Europashow. Op de Europashow in Leipzig besloten Gerhard Vos en ikzelf dat wij er in Metz met dieren bij wilden zijn. En als twee Groningers iets in hun hoofd hebben gebeurt dat ook. Natuurlijk ijs en weder dienende, je weet nooit wat er in die tussentijd van drie jaar gebeurt. En je weet ook niet van te voren hoe de fokkerij er over drie jaar uitziet, heb je showbare dieren gefokt of niet? We gingen beiden voor een collectie van vier dieren. Ze waren in onze ogen van een aanvaardbaar niveau, tenminste zover we dat konden beïnvloeden. Gerard ging met vier ‘wildfarbigen’ ik met vier zwarten. Het weer gooide echter wat roet in het eten, mijn dieren schoten in de verharing en waren dus niet top. Mijn eerste reserve moest mee want één geselecteerde voedster kreeg een kale (verharings) nek. Een week van te voren kwamen onze papieren via de post.
Wij besloten de dieren zelf te brengen en in te kooien, wat inhield dat we ook zelf bij de dierenarts langs moesten. Nou dat werd zoals te verwachten een duur bezoekje, echter ook figuurlijk, want het kostte één van mijn vier dieren haar duimnagel. Niet bepaald een optimaal voortraject. Dezelfde voedster heeft ook een zwarte nagel aan één van haar voorpoten en is ook nog eens foutief (op de kop) getatoeëerd. En toch moest en zou deze voedster naar Metz.
De reis naar Metz verliep voorspoedig en gezellig, de vrouwen gingen ook mee. Aangekomen reden we eerst een rondje rond de tentoonstelling hallen, nou ja een deel, de hoenders bleken in tenten gehuisvest te zijn. Bij de poort werden we opgevangen door een vriendelijke Duitstalige mevrouw die ons ordende eerst naar de veterinaire afwikkeling te gaan en dan in te kooien. Aangekomen troffen we een enorme rij, waar we maar bij aansloten. Toevallig stond er een bekende kippenfokster achter ons, dus het werd nog een soort gezellig. Na zo’n drie kwartier bleek dat konijnen fokkers helemaal niet in deze rij hoefden te staan. We repten ons naar de konijnenhal, waar we onze papieren inleverden en in konden kooien. De dieren werden niet eens bekeken. De dieren werden ingekooid en voorzien van natje en droogje. Er waren al heel wat groot lotharingers ingekooid, waaronder op het oog hele fraaie. Wildkleurige klein Lotharingers waren er twintig en die waren er ook al.
Woensdags en donderdags zou de keuring plaatsvinden. Wij wilden in principe wel helpen maar dit werd door KLN niet mogelijk geacht. Dus togen wij met onze vrouwen de stad in. Ons hotel lag in het centrum, dus dat was handig. De stad Metz is in oude staat zeer goed bewaard gebleven. In het oog springt natuurlijk de Kathedraal, maar ook de verdediging werken en de binnenstad als geheel zijn de moeite waard. De twee dagen ‘Wachten’ waren dan ook zo voorbij. Op de 11e november werd het bestand van de eerste wereldoorlog herdacht met een mis in de kathedraal en veel legergroen in de stad en wij waren erbij.
De vrijdag brak aan en de zenuwen begonnen op te spelen. Ik was werkelijk alles van belang kwijt, de inrijkaart parkeergarage en mijn telefoon. Wij hadden een doorlopende entreekaart en dachten bij de poort zo door te kunnen lopen. Dat bleek niet het geval. We moesten in een rij gaan staan. Van alle inzenders werden de gegevens gecontroleerd door twee medewerkers. Deze zaten achter een tafel in een veel te kleine ruimte. Tot overmaat van ramp viel het licht ook nog eens uit. Een Zwitser
begon Schnaps rond te delen als middel tegen de opspelende zenuwen. Toen ik aan de beurt was, bleek mijn naam niet op de lijst voor te komen en heb ik mijn naam onder de lijst gezet. We mochten daadwerkelijk naar binnen! Achteraf hoorden we dat de namen op de lijst op volgorden van voornaam waren gerangschikt.
De predikaten van mijn vier dieren waren veel beter dan ik vooraf had gedacht. Geen ‘Nicht bewertet’, dat viel mee (94, 941/2, 95, 951/2 = 279). Toen ik naar de predikaten van anderen keek werd duidelijk dat mijn dieren toch niet top waren (wat ook zo was). Veel dieren met 96 en 961/2 bij andere collecties. Toen naar de ‘Wildfarbige’ dieren van Gerhard. De verrassing was groot. Hoge predikaten en beste van de kleurslag en dit terwijl de dieren met amper 3 kg aan de lichte kant waren. Twee dieren met 96 punten hadden een punt aftrek op gewicht! Op de kaart van het dier met 961/2 stond met rode letters ZDk…, wat dit betekende?
Er was zoveel te zien maar we begonnen uiteraard bij onze rassen. Bij de Groot Lotharingers viel weinig lijn in de keuring te ontdekken. De dieren waren gekeurd door twee keurmeesters. Op kettingpunten werd niet gelet, evenals elleboogvlekken. Bij zwart vielen eigenlijk alleen de dieren van de ons bekende Slowaakse fokker Slavomir Obsut op. Mooie grote dieren met fraaie pelsen en tekening. De aalstrepen waren erg strak. Te strak vonden de keurmeesters en daarom gedrukt in predikaat, erg jammer. Zelf ben ik van mening dat dit niet terecht was. De pelsen waren erg fijn en de aalstrepen van nature strak. De beide dieren van Duitse herkomst met 97 punten vond ik er niet echt uitspringen. In blauw zat de raswinnaar, een mooi groot dier met beste kop voor voedster, zonder meer een fraaie rasvertegenwoordiger. Sowieso vond ik de klasse blauw minstens van het zelfde niveau als zwart. In bruin ook hoge predikaten maar ze konden toch niet tippen aan de blauwe.
Bij de Klein Lotharingers of eigenlijk moet je zeggen Tjechische schecken, zijn de beste dieren gewoon een pond zwaarder dan de Klein Lotharinger in Nederland. In zwart zagen we een collectie die uitblonk in type en bouw. De voorhanden van deze dieren waren zeer breed. Toch kwamen ze niet verder dan 96 pnt. Waarom werd me niet duidelijk. De pelsen van de klein Lotharingers waren van hoge kwaliteit. Qua conditioneren zaten veel fokkers op het randje, echter zonder zichtbare gevolgen in de beoordeling. Een blauw dier werd met 971/2 de beste. Voor mij onbegrijpelijk, maar ja ik ben ook maar een gewone Nederlandse fokker. De collectie waar dit dier deel van uitmaakte, had ook de meeste punten, eigenaar F. Holzer Duitsland. De wildfarbigen deden goed mee in dit geweld. Aan de wildkleur werden geen hoge eisen gesteld. Bij meerdere dieren ontbrak het zogenaamde bandje, het gaat dan richting haaskleur.
De Lotharinger dwergen waren van hoog niveau. Het was jammer dat ze drie hoog getopt zaten. De bovenste rij was niet goed te zien. In dit geweld deed Anne Meinema goed mee, voor de top was echter net iets meer nodig. De vier Madagascar kleurigen waren in mijn ogen onder gewaardeerd.
Er was verder zoveel te zien dat het ondoenlijk is al het overige te beschrijven. Mij vielen op de geweldige blauwe Weners, de Meklenburger Schecken en de Groot Chinchilla’s. De Hollanders, ook drie hoog opgesteld, hadden veel te veel voer gekregen. De Rijnlanders toonden een grote verscheidenheid in kwaliteit maar de beste dieren voldeden aan hoge eisen. Wat ik niet begrijp is dat we Rijnlanders regelmatig dieren met een samenhangende zijdetekening zien, die dan toch een hoog punten predikaat krijgen, zo ook hier.
Vrijdag middag kwam ook de catalogus beschikbaar. Eerst in de vrij verkoop, daarna voor de fokkers, af te halen in het ‘Holland house’.
Zaterdag was door ons als kippendag gepromoveerd, we zijn tenslotte ook Kippenfokker. De hoenders, dwerghoenders en overige siervogels zaten tentoongesteld in tenten. Omdat het weer zeer goed was en de temperatuur hoog voor de tijd van het jaar, was dit prima. De dwerghoenders toonden een enorme verscheidenheid aan rassen en kleurslagen, waaronder ons favoriete ras de Groninger meeuw, vier dieren van onze Barneveldse collega Gert Riezenbos. We zagen voor het eerst kooien waarbij er zes in een bak gingen, 30 bij 30. Ik zal maar niet vertellen wat er in zat, maar het was schandalig en dan praat de Nederlandse staatssecretaris over dierenwelzijn in Nederland en minimale kistgrootte en hokmaten. Mijn boodschap: regel het eerst maar eens in Europa, en dat geldt niet alleen voor dierenwelzijn.
De prijs die Gerhard gewonnen had bleek toen puntje bij het paaltje kwam toch niet in de Holland house af te halen. Het bleek een Duitse Bundes Medaille te zijn en dus togen wij naar de stand van de Duitse bond in de tentoonstellingshal van de konijnen, waar de prijs in ontvangst genomen werd. Zaterdag s’avonds gingen we eten met Harco en Irma, wat zeer gezellig werd.
De zondag was de show officieel tot 13.00 geopend., maar het uitkooien begon in de praktijk om 12.00 uur. Ons aanhangertje stond nog keurig vast aan het hek, de kisten werden ingeladen en toen was het even wachten op het moment dat de auto’s door het hek mochten. Nou dat wachten duurde niet lang en om 13.10 zaten we op de snelweg, echt ongelofelijk als je dat vergelijkt met de Championshow met veel minder dieren en de chaos op de parkeerplaats na het uitkooien.
Terugkijkend kijken wij met veel voldoening terug om de Europashow in Metz , een bijzondere ervaring in veel opzichten. De volgende Europashow is in 2018 in Herning Denemarken, IJs en wederdienende zijn we er dan weer bij. Voor de liefhebbers van uitslagen volgt een tabel met de collectie puntentotalen van de Nederlandse inzenders. Daaruit blijkt dat de deelnemende Lotharingerfokkers het niet slecht hebben gedaan.
Naam ras punten
Oomen Blauwe Wener 387 (net geen EM)
Westerveld Blauw Grauwe Wener 387 EM
Kroes Zwarte Wener 385 EM
Oldenhof Kleurdwerg 384
Westerveld II Blauw grauwe Wener 384
V Pijkeren Belgische Haas 383
Comb. Apperlo Rex 382,5
Vos Klein Lotharinger 382,5
Oldenhof Kleurdwerg 382,5
Ivanov Rex 382
Comb. Apperlo II Rex 381,5
Cunicules Kleurdwerg 381,5
V.d. Zalm Hollander 381
Meinema Lotharinger dwerg 381
Oldenhof Kleurdwerg 380,5
Comb. Apperlo III Rex (lux) 379,5 EM
Withaar Ned. Hangoor dwerg 379,5
Benninga Groot Lotharinger 379
Bolwieder Witte Nieuwzeelander 379
Oene Californian 378,5
Banker Californian 378,5
Asbreuk Belgische Haas 378,5
E. Apperlo Rex 378
Cats Kleurdwerg 378
Cunicules Kleurdwerg 378
Groenhof kleurdwerg 377,5
Rietveld Franse Hangoor 375
Lenselink Rode Nieuwzeelander 375
Heuwer Groot lotharinger 373,5
Vijf fokkers hadden geen punten omdat één dier werd uitgesloten